Het huis van David ontving Jehova’s belofte en een familie ontving Jehova’s nalatenschap. Het was oorspronkelijk een van de stammen van Israël en behoorde tot het uitverkoren volk. Jehova vaardigde destijds een wet uit voor de Israëlieten dat alle Joden die tot het huis van David behoorden, allen die in dat huis werden geboren, Zijn nalatenschap zouden ontvangen. Zij zouden honderdvoudig ontvangen en de status van de eerstgeboren zonen verkrijgen. In die tijd waren zij het meest verheven onder alle Israëlieten. Zij hadden de hoogste positie onder alle families van Israël en dienden Jehova rechtstreeks in de tempel, met priestergewaden aan en kronen op. In die tijd noemde Hij ze trouwe en heilige dienaren en genoten zij de achting van alle andere stammen van Israël. In die tijd werden zij dus allemaal met respect heren genoemd − dit was het werk van Jehova in het Tijdperk van de Wet. Tegenwoordig dienen zij Jehova nog steeds op deze manier in de tempel. Zij blijven dus altijd koningen, aangesteld door Jehova. Niemand kan hun kroon wegnemen en niemand kan hun dienst veranderen omdat zij vanaf het begin tot het huis van David behoorden. Dat heeft Jehova ze verleend. De reden dat jullie niet tot het huis van David behoren, is dat jullie niet van Israël zijn. Jullie behoren tot het huis van buiten Israël. Ook ligt het niet in jullie natuur om Jehova te vereren, maar wel om Hem te weerstaan. Jullie hebben dus niet dezelfde identiteit als degenen van het huis van David. Jullie vallen ook niet onder degenen die mijn nalatenschap zullen ontvangen. Jullie vallen zeker niet onder hen die honderdvoudig zullen ontvangen.
Er waren in Israël destijds veel verschillende huizen en veel verschillende stammen, maar ze waren allemaal het uitverkoren volk. Wat echter verschilt met andere landen, is dat in Israël mensen in categorieën vallen, hun positie voor Jehova is gedifferentieerd. Ieders domein wordt bepaald op basis van de stam waar hij of zij toe behoort. In andere landen dan Israël kunnen mensen zich niet zomaar lid van het huis van David, Jakob of Mozes noemen. Dat zou tegen de feiten indruisen − de namen van[a] de stammen van Israël kunnen niet onnadenkend worden misbruikt in andere landen. Mensen misbruiken vaak de namen David, Abraham, Ezau etc. Of ze zeggen: “We hebben God nu aangenomen, dus zijn we van het huis van Jakob.” Dergelijke uitspraken zijn niets dan ongefundeerde menselijke redeneringen. Ze komen niet direct van Jehova en evenmin komen ze voort uit mijn eigen ideeën. Ze zijn klinkklare menselijke onzin! Net zoals een redenaar die goed en verkeerd door elkaar haalt, denken mensen zonder gegronde reden dat ze afstammelingen zijn van David of deel uitmaken van de familie van Jakob. Ze geloven ook nog dat ze daartoe waardig zijn. Weten mensen niet dat degenen van het huis van David lang geleden door Jehova waren voorbestemd en dat David zichzelf niet als koning heeft aangesteld? Velen beweren echter schaamteloos dat zij van het huis van David afstammen − mensen zijn zo onwetend! In werkelijkheid hebben de aangelegenheden van Israël niets van doen met de heidenvolken. Ze hebben niets met elkaar te maken en staan volkomen los van elkaar. De aangelegenheden van Israël gaan alleen het volk van Israël aan, de heidenvolken staan daar helemaal buiten. Het huidige werk onder de heidenvolken heeft niets met het volk van Israël te maken. Wat over de heidenvolken wordt gezegd, wordt bepaald door wat ik nu zeg. Ook kan het werk in Israël niet dienen als een voorafbeelding van het werk onder de heidenvolken. Zou dat niet aantonen dat God te dom, te conservatief is? Pas wanneer het werk onder de heidenvolken wordt verspreid, wordt wat er over hen is gezegd, of hun bestemming, geopenbaard. De eerdere beweringen van mensen, “Wij zijn de afstammelingen van David” of “Jezus is de zoon van David”, zijn dus des te belachelijker. Mijn werk valt in compartimenten uiteen. Ik noem een hert geen paard, maar het werk is veeleer gedifferentieerd wat de volgorde betreft.
Reactie schrijven